ego
11ego — ȇgo m <G ȇga> DEFINICIJA 1. psih. u psihoanalitičkom smislu stupanj strukture ličnosti koji ulazi u odnose sa stvarnošću, stvara ravnotežu između nagonskih (id) i moralno etičkih (super ego) težnji i vrijednosti čovjeka; spoznajni i… …
12ego — sustantivo masculino 1. Área: psicología Parte consciente de la personalidad: Nos encontramos con un claro enfrentamiento entre el ego y el superyo. 2. (no contable) Soberbia, valoración excesiva que una persona tiene de sí misma: ¡Vaya ego que… …
13êgo — m 〈G êga〉 1. {{001f}}psih. u psihoanalitičkom smislu stupanj strukture ličnosti koji ulazi u odnose sa stvarnošću, stvara ravnotežu između nagonskih (id) i moralno etičkih (super ego) težnji i vrijednosti čovjeka; spoznajni i perceptivni sloj… …
14ego- — [da ego ]. Primo elemento di parole composte, nelle quali significa io …
15ego — |é| s. m. 1. [Psicologia] Na teoria freudiana, a personalidade psíquica do indivíduo, de que este está consciente e que exerce a função de controlo sobre o seu comportamento. 2. Núcleo da personalidade do indivíduo. 3. Conceito que o indivíduo… …
16ego — [auch ɛ...] <lateinisch> (ich); vgl. Alter Ego …
17-ego — ego, ga sufijo 1. iego. iego, ga o ego, ga sufijo 1. Significa cualidad relacionada con y forma adjetivos a partir de sustantivos: palacio palaciego, solar solariego. 2 …
18ego — (Del lat. ego, yo). 1. m. Psicol. En el psicoanálisis de Freud, instancia psíquica que se reconoce como yo, parcialmente consciente, que controla la motilidad y media entre los instintos del ello, los ideales del superyó y la realidad del mundo… …
19Ego — (лат.) Я. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …
20ego — лат. (эго) я. Толковый словарь иностранных слов Л. П. Крысина. М: Русский язык, 1998 …
